Channeling

Genderneutraliteit: is dat wel de bedoeling?

Vraag: Op de basisschool waar ik werk, bewegen we ons steeds meer naar ‘gender-neutraliteit’. Onze maatschappij kent inmiddels ruim 60 ‘gender-identiteiten’. Waar gaat het naartoe met deze veranderingen? Is dit wel de bedoeling? 

Antwoord:

Jullie Aarde mag zich verheugen in een grote toestroom van kinderen met een breder bewustzijn. En voor deze kinderen is de indeling die jullie gemaakt hebben gewoon niet logisch. Jullie maatschappij kent sterke concepten over wat het is om een man of een vrouw te zijn: hoe gedraag je je dan, hoe zet je jezelf maatschappelijk neer, waarvan hoor je wel en niet te houden, hoe zie je eruit en wat dien je te betekenen voor het andere geslacht? Jullie zijn hierin enorm verstrikt geraakt en ervaren geen inherente vrijheid meer in je man of vrouw zijn. Deze concepten zijn zo beperkend geworden en drukken zo zwaar op jullie, dat jullie niet meer weten wat het is om op dieper niveau contact te maken met je werkelijke wezen, dat vanzelfsprekend onzijdig is. 

De kinderen die nu op Aarde incarneren, ervaren hierin onmiddellijk een sterke beperking en hebben de behoefte om daaruit te breken. Ze hebben de behoefte te voelen, te denken en te doen in mogelijkheden. Jullie zijn daardoor op een heel vreemd kruispunt beland: aan de ene kant leven jullie nog steeds met al die oude concepten (en de angsten die daarmee verbonden zijn: ideeën over tekort schieten of niet voldoen). Aan de andere kant komt er een logica op jullie af, die jullie van binnen ook wel voelen: dat jullie allemaal gelijk zijn. Jullie worden weliswaar in een vrouwenlichaam of een mannenlichaam geboren, maar kennen allemaal zowel vrouwelijke als mannelijke aspecten – in compleet verschillende verhoudingen per individu. In de basis zijn jullie allemaal gelijk en zijn jullie vrij om jezelf in vrijheid tot expressie te brengen. 

De nieuwe ‘identiteiten’ zijn net zo beperkt als de oude

Jullie maken als maatschappij weliswaar een doorstart, maar de enorme hoeveelheid nieuwe ‘genderidentiteiten’ die jullie formuleren, zijn net zo beperkend als de oude. Dit is dezelfde benadering in een andere jas. Jullie proberen vorm te geven aan dit vraagstuk, maar doen dat (als maatschappij) nog steeds vanuit een zekere hokjesgeest. 

Uiteindelijk gaat het erom dat jullie gaan inzien en doorvoelen dat jullie niet beperkt worden door jullie aardse vorm. Jullie zijn zo veel breder dan deze fysieke verschijningsvorm. Ieder mens heeft zowel mannelijke als vrouwelijke aspecten in zich en mag deze vrijelijk tot uitdrukking brengen. Maar daar gaat een lange periode van bewustwording aan vooraf. En jullie zitten daar middenin. 

Het gaat erom dat je contact maakt met je universaliteit. Net zoals de kinderen die hier aankomen. Maak contact met het feit dat je een onzijdig wezen van Liefde bent, dat zich de ene keer voordoet in een vrouwenlichaam en de andere keer ervaring wenst op te doen in een mannenlichaam. In de kern verandert dat niets aan wie je bent. 

Nieuwe termen maken jullie niet vrij

Dit leven kan ook een expressievorm worden van deze eenheid en gelijkheid. Maar daarvoor zullen jullie alle hokjes die jullie opnieuw hebben ontworpen (met de oude mindset) weer moeten laten varen, en gewoon ménsen worden. Je wordt geen vrij mens door daarvoor bepaalde termen te ontwerpen en deze vervolgens in de maatschappij te handhaven. Je wordt een vrij mens door je te ontdoen van al deze oordelen. En om je te kunnen ontdoen van deze oordelen, moet je ze eerst bewust worden. Jullie zitten nog middenin dit proces.

Vraag: Hoe lang duurt dit proces nog?

Je moet deze man-vrouwkwestie zien als een van de vele aspecten waarin jullie elkaar onvrij hebben gemaakt en het leven hebben willen opdelen in hokjes. Kijk of je bereid bent open te staan voor andere mogelijkheden. Dat begint altijd in jezelf. Je kunt het werk van een ander nooit doen. Je kunt alleen maar ruimte maken voor deze ontwikkeling, en begrip opbrengen voor kinderen die deze beperking in vrijheid van binnen eenvoudig niet voelen. 

Het gaat om open staan voor elkaar en een gevoel van mogelijkheid. Dat begint met de bewustwording van het keurslijf waarin jullie jezelf en elkaar gedwongen hebben. 

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *