Vrijheid via beperking

Dag lieve mensen, 

Het lichaam is een tempel, die wij bewonen voor de duur van een mensenleven. In dat lichaam spelen zich processen af, zowel in fysieke als in emotionele zin, en een lichaam maakt deze ervaringen mogelijk. Het maakt het mogelijk je een afgescheiden geheel te voelen, maakt het mogelijk om een individu te zijn, temidden van heel veel andere individuen, of deze individuen zich nu in een menselijk lichaam bevinden, of in een dierlijk of plantenlichaam. Je zou kunnen zeggen dat beperking ervaring mogelijk maakt. 

Het is in deze beperking dat jullie je persoonlijkheid kunnen zijn, dat jullie kunnen zeggen: ik ben Gina, of ik ben Geertje, ik ben Karin en ik ben Dorien. Het is een kostbare mogelijkheid: om als oeverloos bewustzijn een tijdlang deze beperking aan te gaan. En het is via deze beperking dat jullie op termijn zullen gaan voelen wat vrijheid is. Wat ruimte is. 

Het menselijk lichaam is ook een meetinstrument: het laat je weten waar je bent in je bewustzijn. Ben je vereenzelvigd met dit lichaam, houd je spanning vast, geloof je dingen die jou beperken en wordt dat voelbaar? Doe je iets aardigs voor een ander en voel je daarmee een verruiming? Waar ben je, met je bewustzijn? Dat is wat het lichaam jou leert. Want alles wat zich in jouw ervaringsweg afspeelt wordt voelbaar in het lichaam. Het lichaam laat je dus voortdurend zien in hoeverre je vereenzelvigd bent met je persoonlijkheid en al zijn makken en tekorten of met de ruimte die je uiteindelijk bent. Elke verstoring, elke beperking, elk gevoel van tekort laat zich voelen in dit lichaam: je houdt je buik in, je houdt je hart vast, je trekt je schouders op, je hebt het idee dat je je moet verdedigen tegen iets wat van buitenaf komt. Dat is het teken dat je weer kunt ontspannen. Hetzelfde geldt voor emoties die jullie doormaken. Je wordt boos op iemand en je voelt de verkramping daarvan, je voelt de vernauwing van deze woede, en in dat besef wordt het mogelijk om weer terug te keren naar de ruimte, naar het onpersoonlijke. 

Wij willen jullie ertoe aanzetten om dit lichaam te gebruiken, om heel alert te worden op wat het jou leert over jouw staat van zijn. Zo’n sensitief instrument. Zo’n gemanifesteerde uiting van je bewustzijnsstaat. Het is belangrijk om het lichaam goed te verzorgen, maar het is net zo belangrijk om de ervaring die jouw lichaam jou biedt compleet te beleven, het eren van jouw lichaam betekent ook dat je het bedankt voor de signaalfunctie en voor de uitputting die het lichaam je laat zien wanneer je vereenzelvigd bent met je persoonlijke ideen over tekort. 

Gebruik de signaalfunctie van dit lichaam en in plaats van deze signaalfunctie te onderdrukken omdat je je goed wilt voelen, kun je je beter daar naartoe wenden om te gaan voelen waar je bent. En het is in je bereidheid om te voelen wat het lichaam je laat zien dat er een mogelijkheid ontstaat om weer te kiezen: ben ik dit lichaam, moet ik me verdedigen, is het nodig om mijn mening te verkondigen, moet ik een ander overtuigen, heeft een ander mij iets aangedaan, klopt dat? En als het niet klopt keer je terug naar de ruimte en lost de verkramping weer op. 

Als je denkt dat het wel klopt, ga je naar buiten voor een oplossing van jouw denkbeeldige probleem en ga je verder de verkramping in. En ook dat is voelbaar in je lichaam, en daar is jouw tweede mogelijkheid om terug te keren, om te voelen wat je geloofde, welke tekortgedachte actief was. 

Wij zien vaak dat lichamen niet bewust bewoond worden, dat mensen niet zijn afgestemd op dit fysiek, dat voortdurend een boodschap voor je heeft, dat je voortdurend iets aanbiedt. Maak daar dus gebruik van en bedank je lichaam voor het fijne instrumentarium dat het jou biedt. En wend je er niet van af, maar keer je naar het lichaam toe. 

Wij danken jullie voor jullie aandacht