Rouwen om hoe het is gegaan

Vraag: In mijn praktijk zie ik regelmatig mensen die nog altijd rondlopen met onverwerkte pijn uit hun kindertijd (of uit de levens daarvoor). Waarom is het zo belangrijk deze oude pijn onder ogen te komen en het verdriet dat erbij hoort te voelen?

Antwoord: Het is onmogelijk om in dit menselijk leven geen averij op te lopen. Ieder mens komt hier binnen met onverwerkte pijn uit vorige levens en gebruikt dit leven om daarin helderheid te krijgen. Het is onmogelijk om helderheid te krijgen wanneer je niet opnieuw wordt geconfronteerd met situaties die jouw oude pijn aanjagen en je opnieuw onderdompelen in de onmacht of wanhoop van ervaringen die ouder zijn dan dit leven. 

Wij zeggen met klem: dat is hoe het werkt. We komen hier om helder te krijgen wat we in werkelijkheid zijn, en deze helderheid te leven, nog voordat we deze aardeplaneet weer verlaten. Dat hoeft niet in dít leven te gebeuren, maar het gebeurt over het geheel van vele levens achtereen (of vele levens ineens, wanneer je het concept van tijd niet meerekent). Het is constructief om via de beperking en de beklemming van oude overtuigingen, het doorvoelen van oude pijn en de uitputting die ontstaat in het ervaren daarvan open te gaan staan voor een andere mogelijkheid. De pijn ‘dwingt’ ons daartoe. Sommige mensen zijn op dit moment toe aan een ander besef. Ze hebben vele levens aaneengeregen om het idee van ervaring helemaal uit te hollen, en zijn toe aan het besef Vrede te zijn. 

Je hoeft je pijn niet te ontstijgen

Er bestaan echter misverstanden over hoe we deze Vrede ervaren. Veel mensen denken dat ze oude pijn eens en voor altijd achter zich moeten laten , dat ze deze zouden moeten ontstijgen om verder te kunnen op een vreugdevoller weg. 

En wij zeggen: dat is niet het geval. We hoeven ons niet te ontdoen van oude pijn, dat is onmogelijk zelfs. We proberen pijn te ontstijgen, wantrouwen te ontstijgen, verdriet te ontstijgen, en daar hangt het: als een stille donderwok boven ons hoofd. Het reist met je mee, het laat je niet los. 

Het gaat erom dat je deze onder ogen komt

Het is niet menselijk om oude pijn te willen ontstijgen. Het doet je geen goed. Het gaat erom dat je je toewendt naar deze pijn, dat je onder ogen komt hoe deze jouw leven beïnvloed heeft in elk moment dat je hier was, en hoe pijnlijk dat geweest is. Wat het heeft gedaan, hoe het een rol heeft gespeeld in elke relatie die je probeerde aan te gaan met een fris gemoed. Het is tijd om je toe te wenden naar deze oude stukken en ze te ontvangen met heel je hart. Dit zijn verharde stukken, die als het ware ‘bevroren zijn’ in de conclusie over wat er is gebeurd.

In je kindertijd zijn er dingen gebeurd die je hebben doen bevriezen in het verschrikkelijke ‘besef’ dat er iets mis met jou was. Wanneer jouw ouders geen tijd voor je hadden, kan de kramp onstaan zijn: ik ben niet leuk. Ze willen geen tijd met mij doorbrengen. Er is iets mis met mij. Of wanneer een ouder op jou leunde, dan is daar wellicht het idee ontstaan: ik mag hier niet zijn, behalve als ik er voor een ander ben. Hoe pijnlijk is dat? Hoe ver verwijderd van de waarheid? Wie zou daar niet om moeten huilen? Doe dat dus ook. Laat die tranen komen, die jarenlang zaten opgesloten, omdat je wilde weglopen van een pijnlijke conclusie, waarvan je dacht dat die waar was, en die je daarom niet onder ogen kon komen? 

Geef er lucht aan en praat over. Daarin laat het los.

Spreek het uit, gooi het eruit, zeg het tegen de therapeut met wie je praat, zeg het tegen je partner, luister naar jezelf terwijl je vertelt hoe het voor jou was. Geef er lucht aan en ruimte, kom het onder ogen, en wanneer je dat doet, dan zul je merken dat er iets verschuift. Dan staat er iets in jou op dat níet die pijn is. Dan komt er een stilte in jouw pijn. Dan verkrampt deze jou niet meer. Dat is het begin van het einde van deze verharding, van het wegstoppen van de pijnlijke conclusies die je over jezelf hebt getrokken en die voort konden bestaan omdat je ze verborg. Laat het daar niet bij, maar blíj́f zacht. Merk het op wanneer deze pijn weer wordt aangeraakt en sta dat rustig toe. 

Dan ben je helend bezig. Dan wordt het ruimer. Wij wensen jullie dat van harte. Want met het ontstaan van ruimte in je energetisch en fysiek systeem kun je open gaan staan voor een breder besef van jouw realiteit. Als kind van God. Als kind van Liefde. En als zodanig: als eeuwig wezen van Licht.