Hoe moet ik mijn ziel zien?

Als wij naar de Ziel kijken, dan zien we een specifieke kleur. Het is als het ware de kern van iemand: een unieke combinatie van ervaringen, met een hoogstpersoonlijke kleur. 

Via de Ziel kun je ervaring aangaan, en dat doe je op een keur aan locaties en in uiteenlopende omstandigheden. Jouw ziel is daarbij een voertuig en een frequentiehouder. 

Door vele ervaringen heen vergaart de Ziel een heel eigen kleur en patina: een specifieke bron van ‘rijkdom’ – in termen van ervaring. Deze rijkdom wordt voortdurend opnieuw ingezet en gebruikt, en zo is de Ziel een zichzelf verrijkende eenheid: een uniek deel van God dat op ervaring uit is

Geen enkele Ziel is gelijk. Elke Ziel is uniek.

Het negeren van de ingevingen van de Ziel 

Is het mogelijk om in je leven de ingevingen van de Ziel grotendeels te negeren, omdat je denkt dat andere dingen belangrijker zijn? En wat is het effect daarvan?

Wanneer je hier op aarde aankomt, word je geboren in een omgeving die naar zijn aard sterk sturend is. Het gevoel van mogelijkheid dat je meedraagt, wordt al snel overschaduwd door sterke ideeën over goed en fout, over wenselijk en niet-wenselijk. In het collectief leven veel oude overtuigingen en onopgelost emoties, die het veld minder ‘fluïde’ maken. 

Het lijkt erop dat de voorwaarden en kaders in jouw omgeving solide zijn. Alsof daarbuiten geen andere mogelijkheden bestaan. Omdat je in de eerste jaren van je leven sterk gericht bent op de waarheid van je ouders en jouw omgeving, beschouw je hun visie al snel als ‘de realiteit’. 

Ook jouw persoonlijkheid voelt als ‘reëel’, en dat maakt dat je het contact met een diepere realiteit verliest. Je kijkt die richting eenvoudig niet meer uit en conformeert je aan de kudde – iets wat in dit aardse bestaan voelt als een belangrijke factor voor overleving en acceptatie.

Het contact met de Ziel vergeten

Het kan er dus op lijken dat je het doorvoelde contact met je Ziel verliest, maar dat is onmogelijk. De Ziel staat veel dichter bij jou dan al het andere. Maar wanneer je er niet op gericht bent, ‘vergeet’ je het als het ware.

Paradoxaal genoeg is het vrijwel altijd pijn die ervoor zorgt dat je bereid bent een andere richting op te kijken. Doordat je niet ‘slaagt’ in de rigide opzet van deze wereld, waarin je veel van je essentie moet achterlaten om geaccepteerd te worden, raak je weer ontvankelijk voor een diepere laag. 

Daar ontstaat het verlangen naar Zelf. Naar Essentie.

Pas dan ga je weer openstaan voor de fluistering van je Ziel – en we zeggen fluistering omdat de Ziel zich nooit op luide wijze kenbaar maakt. Het is eerder een subtiele aanwezigheid, een zachte toon.

Deze wereld kan jou niet gelukkig maken, niet wanneer je jouw Essentie niet begrijpt. Als afgesneden mens word je nooit gelukkig. Als Ziel ben je het al.

Wat is andersom het effect van leven in afstemming met je Ziel?

Wanneer je leeft in afstemming met je Ziel, word je voortdurend gedreven door het verlangen contact te maken: met jezelf, met jouw werkelijke essentie, maar ook met de werkelijke essentie van dingen om je heen. Mensen liggen het meest voor de hand, maar feitelijk is alles bezield. De Ziel wil zichzelf kennen via ervaring, en komt zichzelf in alles tegen – wanneer deze de juiste gerichtheid heeft.

Is er geen contact met de Ziel, dan zie je voortdurend afscheiding om je heen. Ben je verenigd met de Ziel en vertrouw je de onderneming van dit leven, dan ontmoet je overal je Zelf.

Het leven vertrouwen

Jullie kunnen deze ervaring hier op aarde ten diepste vertrouwen, en dat betekent niet dat je altijd geluk ervaart op de manier die jullie voor ogen hebben. Dat geluk dat jullie voor ogen hebben, is de afwezigheid van ‘nare gebeurtenissen’ en de aanwezigheid van positieve ervaringen. Afhankelijk van je focus en pijn kan dat menselijk ‘geluk’ vele vormen hebben: meer geld, een gezin, of een succesvolle carrière. Geen van deze dingen weerspiegelt de rijkdom van jouw Zelf. En daarom vind je nooit wat je zoekt.

Levend vanuit de Ziel weerspiegelt álles jouw werkelijke Zelf. Je ontmoet het overal, en je bent dankbaar voor alle ervaringen die jou op koers houden. Kom je terecht in een ervaring van tekort, dan kun je zeker weten dat je weer geïdentificeerd was met jouw persoonlijkheid. Deze persoonlijkheid is niet onbelangrijk, maar de vraag is steeds: ben ik ertoe beperkt?

Dat laatste ben je niet. Die persoonlijkheid is een tijdelijk voertuig, een leerinstrument, een mogelijkheid om aardse ervaring op te doen. En die persoonlijkheid kan een expressie zijn van tekort, of een expressie van innerlijke overdaad.