Voldoen aan ‘verplichtingen’ of leven vanuit een natuurlijke impuls?

Vraag: “Er komen zo veel ’eisen’ op me af, dat ik soms het gevoel heb dat ik in een gevangenis zit. Ik voel me verplicht naar allerlei mensen, zoals mijn moeder, die steeds benadrukt hoe lang haar dag duurt en hoe alleen ze is. Ik ga met steeds meer tegenzin bij haar langs.“

Antwoord:

“Je beschermt andere mensen tegen hun eigen pijn en beperking. Wanneer je naar je moeder toe gaat omdat je het idee hebt dat dat moet, of omdat ze anders alleen zit, houd je haar in een situatie waarin ze zelf geen verantwoordelijkheid hoeft te nemen voor haar eigen leven. Er zijn wel degelijk dingen die ze kan doen, wanneer ze zich daarvoor open stelt.

Zoals velen in jullie maatschappij heb je oude ideeën over wat het betekent om een liefdevol mens te zijn. Hoe liefdevol is het wanneer je iemand anders uit de wind houdt en niet in de gelegenheid stelt om lering te trekken uit haar eigen levenservaring? Hoe liefdevol is het om iemand anders op jou te laten leunen en zo niet verantwoordelijk te houden? Afgezien van het feit dat je andere mensen niet in de gelegenheid stelt om te groeien óf in de pijn te blijven hangen van hun zelfgecreëerde omstandigheden, is het voor jou ook veel te belastend om op deze manier te leven. Het is niet vreugdevol, het is niet liefdevol. En dat kun je voelen. Dit is wat je uitput en dusdanig bedrukt dat je niet de ruimte krijgt om te leven vanuit je eigen impuls. Met andere woorden: iedereen die betrokken is bij deze situatie, wordt niet in de gelegenheid gesteld om te leren leven vanuit eigen vreugdevolle impuls. 

Liefde vraagt dit niet

We weten dat we dit scherp stellen, maar zo scherp moet het gesteld worden, want liefde bedrukt en beperkt niet. Liefde stelt juist in de gelegenheid, liefde maakt open, liefde laat vrij, liefde geeft ruimte. Je kunt dus wel voelen dat je met deze attitude op het verkeerde pad zit en als we het heel scherp stellen, dan kunnen we zeggen dat je de omkering mag maken van leven vanuit dat wat van buitenaf bij jou wordt neergelegd of ruimte maken, je ontdoen van al deze belastingen en te gaan leven vanuit de impuls van binnenuit. En wanneer je dat doet, wil dat niet zeggen dat je niet bij je moeder langskomt, maar dat je langskomt op een moment dat voor jou juist voelt, dat je zin hebt daarin, dat je contact kunt maken met de zin, überhaupt, in je leven: zin hebben, zin voelen. 

Liefde houdt iedereen verantwoordelijk voor zijn eigen attitude

Het is een hardnekkig idee en zelfs een hardnekkig ‘christelijk’ idee: dat je voor je medemens zou moeten zorgen, dat je er zou moeten zijn, ten koste van jezelf. Dat dát het meest verhevene is. En wij zeggen jullie: er moet een omkering worden gemaakt van 360 graden. Liefde dicteert dit niet. Liefde vraagt dit niet. Liefde houdt iedereen verantwoordelijk voor zijn eigen leven en de attitude die hij of zij kiest.

Leg deze beperkingen af

Stop dus met dit pappen en nathouden, met het tevreden houden van iedereen, stop met het tegemoet komen aan wensen van buitenaf. Dit vraagstuk dringt zich steeds dringender aan jou op: blijf ik doorgaan met tegemoet komen aan de eisen van buitenaf, of zeg ik: nee, dit is genoeg geweest, ik stop hiermee? En ik vertrouw erop dat wanneer ik mijn eigen impuls ga volgen, dingen zich vanzelf zullen settelen. Dat het helder zal worden. Dat mijn leven zich daarmee ook ‘aan de buitenkant’ zal oplijnen. En zeker, er zal bij de personen om je heen enige korzeligheid ontstaan. Er zal wellicht woede ontstaan. Maar daar hoef jij je niet door te laten bedrukken. Jij leeft dit voor, in deze situatie. Jij maakt een start met leven van binnen naar buiten, in plaats van andersom. 

Dus we zeggen je met klem: leg deze beperkingen af. En kijk wat er van binnenuit wil ontstaan. Dat wil niet zeggen dat mensen per se van je af zullen vallen, of dat er dusdanige conflicten ontstaan dat ze niet meer te herstellen zijn, maar geef te kennen dat je op deze manier niet meer kunt, niet meer wílt zijn. Want als je goed luistert naar je ziel, dan voel je dat je ziel dit niet langer wil.”