De pijn van lichtwerkers: van macht naar kracht

Vraag: Op bezoek bij mijn schoonfamilie voel ik me regelmatig alleen. Zij hebben heel andere denkbeelden dan ik. Ik wil bij mezelf blijven, maar wat betekent dat dan? Spreek ik me uit? Hoe kan ik iedereen – inclusief mezelf – in zo’n situatie respecteren? 

Dit is een veelzeggende vraag, waarbij we eerst enige context bieden.

Veel lichtwerkers dragen uit vorige levens een enorme bagage met zich mee. Veel van die bagage heeft te maken met ervaringen waarin macht een rol speelde. Er waren levens waarin jullie je ‘verdrukt’ voelden door anderen die jullie ruimte innamen. En er waren levens waarin jullie zélf meer ruimte innamen dan je feitelijk toekwam. 

Door al deze ervaringen heen ontwikkelden jullie een scherp gevoel voor macht: jullie weten wat het is om onderdrukt te worden en jullie weten wat het is om te onderdrukken. In zekere zin hebben jullie een afkeer ontwikkeld van macht. Jullie willen er niets meer te maken hebben. De ervaringen die jullie hebben opgedaan waren zo pijnlijk dat jullie aarzelen om macht ooit weer in te zetten. En jullie willen ook niet meer worden onderdrukt.

Jullie verlaten het veld van macht en onmacht en banen je een weg naar leven vanuit Kracht. 

Maar hoe ziet dat eruit? Daarover tasten jullie regelmatig in het duister. “Hoe neem ik mijn plek in en respecteer ik die van de ander?” En jullie zijn daarin heel consciëntieus. Misschien wel te consciëntieus. Deze aardse ervaring biedt jullie een toneel om dit uit te werken. Maar vanwege de weerzin die jullie hierop hebben ontwikkeld, willen jullie je vingers het liefst nooit meer branden: niet aan de daderrol, maar ook niet aan de slachtofferrol. 

Waar het om gaat is dat je tóch deze stukken weer uitpakt. Dat klinkt misschien alsof je een enorme klus staat te wachten, maar dat is niet waar. Het gaat erom dat je accepteert dat je al deze rollen gespeeld hebt. Je onderdrukte vanuit een verlangen naar macht en je liet je onderdrukken vanuit een angst voor macht. 

Jullie beseffen heel goed dat Kracht van een andere orde is. Je kunt krachtig zijn en je eigen ruimte innemen zonder ooit één woord te gebruiken. “In je kracht staan” heeft uitsluitend te maken met het bewonen van je eigen ruimte. Je staat in je kracht wanneer je voelt dat jij een plek hebt op Aarde, dat dit fysieke lichaam – en al die energielichamen eromheen – jou toebehoort en dat niemand behalve jij die ruimte kan bewonen. Er is een plek voor jou uitgekerfd. Niemand kan die plek innemen. 

In andere levens had het er de schijn van dat dat anders was. Jullie werd daadwerkelijk fysiek geweld aangedaan. En jullie hebben anderen fysiek geweld aangedaan. De pijn en de schuld die daarmee is verbonden, werkt nog in jullie na. 

Als je niet goed weet hoe je ‘in je kracht kunt staan,’ ga die ervaring dan niet uit de weg. Oefen je in het bewust bewonen van jouw eigen energieveld. En laat het daar in eerste instantie bij. Je hoeft jouw positie niet vanuit onmacht te bevechten via het gesproken woord. Je oefent in ‘present’ zijn en brengt jezelf in de situatie in. Bewoon je bewust je eigen ruimte en voel je dat je vanuit daar iets te zeggen hebt? Zeg dat dan. Laat de woorden hun weg vinden door jouw mond. Je praat dan op een heel andere manier dan wanneer je vanuit je hoofd probeert positie in te nemen of je positie te bevechten. 

Wees dankbaar voor dit soort ervaringen, want jullie hebben ze nodig om je eigen kracht te leren kennen. Het is prima om steeds weer te vallen, steeds weer op te staan en het steeds weer ‘niet te weten’. Uiteindelijk gaan jullie voelen, van binnenuit, wie je in wérkelijkheid bent. We wensen je veel plezier in dat proces.