We kunnen nog maar één kant op

Lieve mensen,

Aan de oorsprong van jullie menselijke ervaring waren jullie compleet. Eén met het geheel. Er was geen onderscheid tussen de ene vorm en de andere. En deze verbinding voelde voor jullie natuurlijk: als dat wat jullie zijn. Stel je eens voor hoe het destijds was: aan de oorsprong, toen je je niet kon voorstellen dat je los zou zijn van dit eeuwig besef.

Jullie maakten vervolgens een ‘afscheiding’ door, die jullie de mogelijkheid bood ervaringen te doorlopen die persoonlijk leken. En naarmate de tijd verstreek gingen jullie je identificeren met deze afgescheiden vorm. Hoe verder jullie afdaalden in de vorm, des te onnatuurlijker werd jullie verbinding met het geheel. En inmiddels komt ze jullie voor als wezensvreemd. Jullie lijken niet langer verbonden te zijn met elkaar. En dat terwijl deze verbinding het natuurlijkste is wat er bestaat. 

En toch, wanneer jullie even stil worden, kunnen jullie compleet doordrongen raken van de verbinding die jullie realiteit is. Jullie zijn allemaal onderdeel van hetzelfde geheel. 

Jullie hebben dit ten diepste gewenst

Waarom zijn jullie deze stap naar individualisatie aangegaan? Dat heeft te maken met de mogelijkheid tot ervaring, die deze jullie bood. Wanneer jullie je afscheiden in een fysieke vorm krijgen jullie de mogelijkheid om op een heel persoonlijke manier ervaringen op te doen. Dit is wat jullie ten diepste hebben gewenst: er was een verlangen naar het opdoen van ervaringen. Dat jullie je daarbij uiteindelijk compleet afgescheiden zouden voelen van de werkelijkheid, hebben jullie je van tevoren niet zozeer gerealiseerd. Jullie werden gedreven door een verlangen.

En deze ervaringsweg was instrumenteel

Inmiddels zijn jullie aangekomen bij het eindpunt. Jullie zijn als het ware ‘maximaal’ geindividualiseerd. En vanuit deze maximale afscheiding ontstaat een verlangen om terug te keren naar het geheel. Dit is het punt waarop jullie zijn aangeland. En deze ervaringsweg is instrumenteel geweest, zodat je uiteindelijk kon beseffen dat je thuis wilt zijn, waar je hoort. Om deze weg terug te lopen is het belangrijk om alles onder ogen te komen wat deze weg jullie heeft gebracht. Kun je zien wat deze afscheiding jullie heeft opgeleverd? Hoe voelt het om maximaal afgescheiden te zijn?

Want nu ontstaan het verlangen naar huis

Het lijkt erop dat jullie allemaal afgescheiden eenheden zijn die hun bestaan bevechten. Dat geldt niet alleen voor het individu, maar ook voor alles wat voortvloeit uit het individu, zoals jullie maatschappij, het bedrijfsleven, jullie financiële en medische systemen. Het is belangrijk dat te erkennen. Jullie zijn deze ervaring bewust aangegaan, ook al konden jullie de gevolgen destijds niet overzien. Jullie zijn bewuste scheppers. Jullie kunnen niet anders dan scheppen. Wat jullie zijn is pure scheppingskracht. Kijk er dus naar als een extensie van de scheppingscapaciteit die je over de afgelopen duizenden jaren en langer tot je beschikking had. 

Het licht dat momenteel naar de Aarde komt zal jullie helpen bij het omkeringsproces waarnaar jullie op dit moment verlangen. Er is een groot verlangen om terug te keren naar het eenheidsbesef. En er is eveneens een verlangen naar acties die voortvloeien uit dit eenheidsbesef. 

Je bent niet schuldig, maar je draagt wel verantwoordelijkheid

Om deze acties te kunnen ondernemen, om je weer te kunnen oplijnen met dit eenheidsbesef, is het van belang dat je onder ogen komt wat je hebt geschapen en met helderheld en bewustzijn kijkt naar wat er is gebeurd. Dat je daar begrip voor opbrengt en begrijpt dat dit het gevolg was van de mogelijkheid om een individuele ervaring te hebben. Het is belangrijk verantwoordelijkheid  te nemen voor de staat van de wereld. Te zien dat jullie daaraan hebben bijgedragen. Nu er een grotere lichtkracht naar de aarde komt en jullie daarmee beschikking hebben over een groter deel van jullie zijn, zien jullie hoe beperkt dit is geweest. Kijk daar niet naar met schuld, maar zie eenvoudig dat dit het gevolg is geweest van jullie verlangen en het besef van tekort dat daarbij uiteindelijk is gaan horen. Jullie hadden dit niet kunnen opmerken wanneer er niet een dergelijk uitbundige hoeveelheid licht naar de Aarde gekomen was. 

Het kon niet anders gaan

Het nemen van verantwoordelijkheid voor hoe het gegaan is, maakt de weg open naar scheppen vanuit een andere positie. En om te kunnen scheppen vanuit een andere positie is het belangrijk te beseffen wie je in werkelijkheid bent. Niet deze afgescheiden persoonlijkheid, met zijn of haar voorkeuren en verlangens of gevoelens van tekort. Maar dat brede Zijn. We moedigen jullie aan zo vaak als je lukt contact te maken met dit bredere zijn. En van daaruit de Aarde te beschouwen. Praat niet van schuld, maar neem wel je verantwoordelijkheid. En affirmeer je wens om deze keer te komen vanuit het Licht. En om alles wat je geschapen hebt vanuit dit licht te bezien. Feitelijk is het niets, want uitsluitend wat je schept vanuit Licht heeft realiteit. Feitelijk kijk je naar niets. En toch is het belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen. Om te voelen dat dit is wat je hebt gewild. En dat de terugkeer naar dat wat je in werkelijkheid bent eveneens hieruit voortvloeit. Het kon niet anders gaan. Juist vanuit deze pool van maximale afscheiding ontstaat weer een verlangen naar het Licht. Naar God. Naar Liefde. Naar Eenheid. 

Wij feliciteren jullie met de fase waarin jullie zijn beland en wij willen dat jullie contact maken met de verrukking die daarbij hoort, met de blijdschap waarmee je vervuld raakt wanneer je je realiseert dat je terug gaat. Dat het onmogelijk is om verder te gaan op deze verharde individuele weg. Dat er nu nog maar 1 richting mogelijk is.

Vereenzelvig je dus niet zozeer meer met wat je geschapen hebt, met wat jullie als collectief geschapen hebben. Kijk daarnaar, maar vereenzelvig je er niet zozeer mee. Voel steeds weer waar jouw werkelijkheid ligt. Vanuit daar scheppen jullie zelf de nieuwe tijd. 

We danken jullie voor jullie aandacht.

In Liefde, 

Het Veld van Liefde