De roep van jullie werkelijke natuur

Jullie leven in een tijd van tegenstrijdige belangen, ook in jullie zelf. Enerzijds is daar de trekkracht van alles wat je gewoon was: zoals het uitvoeren van je werk, het voldoen aan je plichten en verantwoordelijkheden, het inplannen van momenten van vakantie. En anderzijds is er een hele andere stroom die aan jullie trekt. Jullie zijn moe van dit geordend leven waar jullie keurig binnen de vakjes kleuren, elk moment invullen en creatieve impulsen nauwelijks meer horen of verstaan. 

Van binnen staat er iets in jullie op. Je zou dit de roep van het wilde beest kunnen noemen. Dat klinkt wellicht wat barbaars, maar in het Westers stramien dat jullie je eigen hebben gemaakt, is geen plaats meer voor aspecten die te maken hebben met jullie werkelijke natuur. En het gemis van een speelveld voor deze aspecten raakt jullie diep. Jullie zijn het zat om een grijs leven te leiden op een grijs kantoor en jullie zijn het zat om je ingeperkt te voelen. Er is behoefte aan meer, of liever gezegd: anders en deze behoefte is terecht. 

In jullie neiging om alles om je heen te onderdrukken en te onderwerpen aan jullie wil, hebben jullie ook deze ongecontroleerde delen in jezelf onderdrukt. Alles wat dierlijk of natuurlijk is, alles wat zich niet aan banden laat leggen: het heeft geen plek meer in jullie bestaan. En dat is vermoeiend, slopend zelfs, en het maakt dat jullie willen uitbreken. Weg van hier.

Omdat die mogelijkheid er in jullie ingerichte dagelijks leven niet is, richten jullie deze neiging op een andere manier. Bijvoorbeeld door kleding of een nieuw huis te kopen of veelvuldig uit eten te gaan. Dit zijn verwoede pogingen om iets van de ruimte die jullie zo missen terug te winnen. Maar het zijn pleisters die niet werken. Jullie hebben behoefte aan iets anders. Jullie maatschappij is verworden tot een onderdrukkend geheel. En jullie worden je daarvan bewust. Feitelijk zijn jullie nooit helemaal vrij geweest en is het jullie éigen wil, de hang naar veiligheid, zekerheid of meer geld (wat hetzelfde is als veiligheid en zekerheid) die onderdrukkend is geworden. Het opleggen van je eigen wil aan de omgeving is onderdrukkend voor jezelf. Kunnen jullie je dat voorstellen? 

Of het nu de natuur, een gezinslid of een werknemer is: alle regels die jullie bedenken voor elkaar hebben een dempend effect op jezelf. Jullie laten je eigen creatieve kracht niet meer vrij stromen. Jullie zijn niet vrij van je eigen onderdrukkende wilskracht. Deze wilskracht is een los opererend aspect geworden, deze is niet verbonden met het grotere geheel. En daarom leidt het uitoefenen daarvan steeds tot beperking. En dat benauwt. 

Waar het om gaat is dat je de wind door je ziel laat waaien, dat je weer leeg wordt van ik-gerichte verlangens. Meebewegen en creëren op grote schaal, niet alleen in jouw eigen hoekje van de wereld, geeft ruimte. Voelen hoe jullie je kunnen verbinden in initiatieven waarbij je het grotere geheel dient is verruimend. En jullie staan daarmee in de kinderschoenen. Jullie staan voor de beweging van ik-gerichtheid naar ons-gerichtheid. En het inslaan van deze weg zal grote vreugde brengen, vreugde zoals jullie die in dit huidige Westerse leven niet eerder gekend hebben. 

Verbreed je perspectief dus, stel je open voor wat dienend is voor het grotere geheel. Houd de stelregel aan dat wat goed is voor jou ook goed MOET zijn voor de rest. Anders kan het niet goed zijn. Dit zijn de nieuwe wetten waarlangs jullie zullen leren leven. En wanneer jullie je creatiekracht leren bundelen, dan is er zo veel meer mogelijk dan jullie voor mogelijk hielden.