Vraag: veel mensen zijn bang voor het instorten van onze systemen. Ze slaan water in, conserven en kaarsen voor het geval dát. Is dat nou wijsheid?  

Antwoord:

Jullie zijn gewend te denken vanuit kapitalistisch perspectief. Dat kan ook niet anders, want jullie zijn binnen deze context opgegroeid. En vanuit dit kapitalistisch perspectief kijken jullie naar jullie eigen stuk: hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn geliefden en ik niet tekortkomen? Deze gedachte blijft niet zonder resultaat, want diep van binnen leeft óók de vraag in hoeverre jullie ‘zelfredzaamheid’ leidt tot een tekort voor een ander. De schuld die jullie daaromtrent voelen drukt op jullie – in veel gevallen onbewust. 

Jullie weten niet anders dan dat je denkt voor jezelf, in plaats van voor je gemeenschap. Daar zijn jullie niet schuldig aan: het is een symptoom, een gevolg van het opgroeien in dit deel van de wereld. 

Deze Westerse omgeving biedt jullie grote mogelijkheden voor bewustwording en groei. Ze geeft jullie de kans te ervaren hoe het is om een afgescheiden bestaan te leiden. Jullie leven in een wereld die je ertoe dwingt je eigen ‘hachje’ te verdedigen. Alle mensen om jullie heen doen hetzelfde. Het is ieder voor zich. 

Het uitleven van dit individualisatieproces heeft jullie gebracht tot het punt waarop je je misschien realiseert: we werken allemaal hard aan ons eigen bestaan – mét of zonder veel succes – en wat heeft het ons opgeleverd? Hoe verbonden voelen we ons met elkaar? Kunnen we nog zien wat ons verbindt? Schept deze manier van zijn een prettig klimaat? 

Jazeker: wij stellen jullie een wedervraag: hoe senang voelen jullie je bij dit resultaat? Hoe veel voeding geeft het jullie, en dan vooral in geestelijke zin? Zijn jullie onderdeel van een leger mensen dat hetzelfde doel nastreeft? Of een mix van individuen die geïsoleerd hun eigen ding doen? 

Mocht je niet tevreden zijn met het resultaat, wat kun je dan doen? Hoe kun je jouw inspanningen verbreden, zodat ze niet alleen jou dienen, maar een bredere groep? Het valt nog niet mee om een groep individualisten dezelfde kant op te krijgen. Toch staan jullie als maatschappij voor deze ontwikkeling. 

Een maatschappij kan niets zonder de inspanning van haar afzonderlijke delen. Jullie zien daarvan het resultaat. Jullie zijn een mix mensen met een veelheid aan individuele belangen, aangestuurd door een even gemixte groep mensen met individueel belang. Dat schiet niet op. Dat kun je je wel voorstellen. 

Als jullie werkelijk verandering willen bewerkstelligen, dan kun je beginnen met het verbreden van jullie perspectief. Vraag je dan af wat je kunt doen om niet alleen jezelf maar een grotere groep mensen te dienen. Misschien kun je groenten verbouwen in jouw achtertuin en deze delen met mensen om je heen. Jouw ervaring delen op het gebied van watervoorziening. Koekjes bakken voor jezelf én de buurvrouw.

Jullie zijn creatieve wezens en jullie zullen merken hoe veel vreugde het geeft wanneer je gaat denken in termen van geven in plaats van krijgen. Benader dit proces niet vanuit schuld, maar wees nieuwsgierig naar een nieuwe mogelijkheid: de mogelijkheid dat jullie samen kunnen leven als eenheid én individu.